ดิน ทรัพยากร หมายถึง สัดส่วนสัมพัทธ์ของทราย ตะกอนดิน และดินเหนียวเรียกว่า เนื้อดิน เนื่องจากเกี่ยวข้องกับขนาดของอนุภาคแร่

อนุภาคปฐมภูมิของทราย ดินตะกอน และดินเหนียวประกอบกันเป็นของแข็งอนินทรีย์ของดิน อนุภาคเหล่านี้มักจะรวมตัวกันและส่วนอื่นๆ ของดิน ที่สำคัญที่สุดคืออินทรียวัตถุในดิน

ขนาดของอนุภาคในดินแร่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้โดยการปฏิบัติทางวัฒนธรรม จึงถือเป็นคุณสมบัติถาวรและเป็นคุณสมบัติพื้นฐานของดิน

การวิเคราะห์ทางกลของดินที่แยกจากกัน เช่น เปอร์เซ็นต์ของทราย ตะกอนดิน และดินเหนียว ด้วยวิธีไฮโดรเมตริก

 

 

การจัดประเภทเนื้อดินหลัก 12 ประเภทถูกกำหนดโดยกระทรวงเกษตรของสหรัฐอเมริกา ได้แก่ ทราย ดินร่วนปนทราย ดินร่วนปนทราย ดินร่วนปนทราย ดินร่วนปนทรายแป้ง ดินร่วนปนทราย ดินร่วนเหนียว ดินร่วนปนทรายแป้ง ดินทรายปนทราย ดินทรายแป้ง และดินเหนียว

พื้นผิวดินจำแนกตามเศษส่วนของดินแต่ละชนิดที่แยกจากกัน (ทราย ตะกอน และดินเหนียว) ที่มีอยู่ในดิน โดยทั่วไปการจำแนกประเภทจะตั้งชื่อตามขนาดอนุภาคที่เป็นส่วนประกอบหลักหรือการรวมกันของขนาดอนุภาคที่มีมากที่สุด เช่น “ดินทราย” หรือ “ดินทรายแป้ง” ระยะที่สี่ ดินร่วน ใช้เพื่ออธิบายคุณสมบัติที่เท่ากันของทราย ตะกอน และดินเหนียวในตัวอย่างดิน

ดินร่วนเหมาะที่สุดสำหรับการผลิตทางการเกษตร เนื่องจากดินเหล่านี้กักเก็บน้ำและสารอาหารได้มากกว่าดินทราย และมีคุณสมบัติในการระบายน้ำ การระบายอากาศ และการไถพรวนที่ดีกว่าดินเหนียว

การพิจารณาเนื้อดินเกี่ยวข้องกับการใช้สามเหลี่ยมเนื้อดิน ตัวอย่างของดินสามเหลี่ยมแสดงไว้ด้านล่าง:

เนื้อดิน-การจำแนกประเภทและอิทธิพล

 

 

 

ดิน ทรัพยากร หมายถึง ด้านหนึ่งของสามเหลี่ยมแทนเปอร์เซ็นต์ทราย ในขณะที่ด้านที่สองแทนเปอร์เซ็นต์ดินเหนียว และด้านที่สามแทนเปอร์เซ็นต์ตะกอน หากทราบเปอร์เซ็นต์ของทราย ดินเหนียว และตะกอนในตัวอย่างดิน สามเหลี่ยมสามารถใช้เพื่อกำหนดการจำแนกเนื้อดินได้

 

ตัวอย่างเช่น ถ้าดินเป็นทราย 70% และดินเหนียว 10% ดินก็จัดเป็นดินร่วนปนทราย สามารถใช้วิธีเดียวกันนี้ได้โดยเริ่มจากด้านใดก็ได้ของสามเหลี่ยมดิน คุณสมบัติทางเคมีและฟิสิกส์ของดินเกี่ยวข้องกับเนื้อสัมผัส ขนาดและการกระจายตัวของอนุภาคจะส่งผลต่อความสามารถในการอุ้มน้ำและธาตุอาหารของดิน ดินที่มีพื้นผิวละเอียดมักมีความสามารถในการกักเก็บน้ำได้สูงกว่า ในขณะที่ดินทรายมีรูพรุนขนาดใหญ่ที่สามารถชะล้างได้

 

แยกดิน

 

การแยกดินเป็นช่วงเฉพาะของขนาดอนุภาค

อนุภาคที่เล็กที่สุดคืออนุภาคดินเหนียวที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางน้อยกว่า 0.002 มม. อนุภาคของดินเหนียวมีลักษณะเป็นแผ่นแทนที่จะเป็นทรงกลม ทำให้มีพื้นที่ผิวจำเพาะเพิ่มขึ้น

อนุภาคที่เล็กที่สุดถัดไปคืออนุภาคตะกอนและมีเส้นผ่านศูนย์กลางระหว่าง 0.002 มม. ถึง 0.05 มม.

อนุภาคที่ใหญ่ที่สุดคืออนุภาคทรายและมีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 0.05 มม. นอกจากนี้ อนุภาคทรายขนาดใหญ่สามารถอธิบายได้ว่าหยาบ ปานกลาง และเล็กเป็นละเอียด

 

อิทธิพลของเนื้อดิน

 

เนื้อดินมีอิทธิพลต่อคุณสมบัติทางกายภาพและเคมีของดิน เช่น ความสามารถในการอุ้มน้ำ การกักเก็บธาตุอาหาร ดิน ทรัพยากร หมายถึง การตรึงธาตุอาหาร ความพร้อมของธาตุอาหาร การระบายน้ำ ความแข็งแรง การอัดตัว และอุณหภูมิ

ดินเหนียวช่วยให้ดินมีความเหนียวแน่นและเนื้อละเอียด ทำให้เกิดความต้านทานต่อการเคลื่อนผ่านของเครื่องมือ เรียกว่า ดินหนัก ดินทรายมีความต้านทานต่อเครื่องมือเพียงเล็กน้อยและเรียกว่าดินเบา